Nieuw nanopapier is doorzichtig en UV-werend
Een nieuw soort papier met cellulosevezels van enkele nanometers dik heeft de potentie om een duurzaam alternatief te worden voor plastic verpakkingen. Natuurkundigen van de Universiteit Utrecht ontwikkelden het volledig biologische materiaal samen met Unilever en de Universiteit van Amsterdam. Het is gepubliceerd in het tijdschrift ACS Applied Polymer Materials.
Veel verse etenswaren zijn verpakt in doorzichtig plastic. Dat materiaal heeft twee grote voordelen: het houdt etenswaren vers en toch kun je van de buitenkant goed zien wat er in de verpakking zit. Maar duurzaam is het niet. Direct na opening gaat het de prullenbak in.
Douglas Hayden is promovendus bij het Debye Instituut voor Nanomaterialen van de Universiteit Utrecht (UU). Samen met collega Srivatssan Mohan ontwikkelde hij een mogelijk duurzaam alternatief voor dit soort plastic verpakkingsmaterialen. “Het is gemaakt van cellulose uit de binnenkant van sinaasappelschillen. Cellulose is de hoofdcomponent van papier en dus volledig biologisch afbreekbaar, maar ons ‘nanopapier’ is gemaakt uit vezels die duizend keer zo dun zijn als de vezels in normaal papier. Dat maakt het materiaal doorzichtig.”
Om goed bruikbaar te zijn als verpakkingsmateriaal van voedsel, moet het papier ook in staat zijn om voedsel vers te houden. Daarvoor moet het UV-licht kunnen blokken. “In het nanopapier zitten UV-absorberende nanodeeltjes. Die zijn gemakkelijk te maken van cellulose met behulp van ethanol, ofwel alcohol, en water.” Ook de rest van het productieproces is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Hayden: “Wij hebben die nanodeeltjes toegevoegd aan het cellulosemengsel en door een filter gedruppeld. Daarna ging de substantie tien minuten in een oven van 50 graden Celsius en resulteerde in dit doorzichtige en UV-werende nanopapier. Het procedé is ook heel gemakkelijk op te schalen.”
Veel verse etenswaren zijn verpakt in doorzichtig plastic. Dat materiaal heeft twee grote voordelen: het houdt etenswaren vers en toch kun je van de buitenkant goed zien wat er in de verpakking zit. Maar duurzaam is het niet. Direct na opening gaat het de prullenbak in.
Douglas Hayden is promovendus bij het Debye Instituut voor Nanomaterialen van de Universiteit Utrecht (UU). Samen met collega Srivatssan Mohan ontwikkelde hij een mogelijk duurzaam alternatief voor dit soort plastic verpakkingsmaterialen. “Het is gemaakt van cellulose uit de binnenkant van sinaasappelschillen. Cellulose is de hoofdcomponent van papier en dus volledig biologisch afbreekbaar, maar ons ‘nanopapier’ is gemaakt uit vezels die duizend keer zo dun zijn als de vezels in normaal papier. Dat maakt het materiaal doorzichtig.”
Om goed bruikbaar te zijn als verpakkingsmateriaal van voedsel, moet het papier ook in staat zijn om voedsel vers te houden. Daarvoor moet het UV-licht kunnen blokken. “In het nanopapier zitten UV-absorberende nanodeeltjes. Die zijn gemakkelijk te maken van cellulose met behulp van ethanol, ofwel alcohol, en water.” Ook de rest van het productieproces is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Hayden: “Wij hebben die nanodeeltjes toegevoegd aan het cellulosemengsel en door een filter gedruppeld. Daarna ging de substantie tien minuten in een oven van 50 graden Celsius en resulteerde in dit doorzichtige en UV-werende nanopapier. Het procedé is ook heel gemakkelijk op te schalen.”
Geen opmerkingen: