Wereldwijde schaarste aan materialen steeds nijpender kwestie

Van maandag 18 t/m woensdag 20 november komen aan de TU Delft wetenschappers en beleidsmakers uit de hele wereld samen om oplossingen te zoeken voor de wereldwijde schaarste aan ruwe materialen. De conferentie, 'Materials in a Resource Constrained World', georganiseerd door COST (European Cooperation in Science and Technology), is een uitgelezen mogelijkheid om breed inzicht te krijgen in dit steeds nijpender probleem.
De moderne samenleving is totaal afhankelijk geworden van de betaalbare toegang tot ruwe materialen, waaruit high-tech materialen worden vervaardigd voor allerlei toepassingsgebieden:  vervoer, elektronica, stroomvoorziening, geneeskunde en de bouw. Maar de combinatie van slinkende voorraden, een stijgende wereldbevolking en sterk groeiende consumptie in de ontwikkelende wereld, zet de beschikbaarheid van materialen zwaar onder druk. In theorie bevat de aardkorst weliswaar genoeg atomen van ieder element om zeer lange tijd aan de wereldvraag te voldoen, maar in de praktijk zijn er forse beperkingen door economische, geopolitieke, maatschappelijke, technologische en milieukundige factoren.
Over deze kwestie gaat de COST-conferentie Materials in a Resource Constrained World. Onderzoeker dr. Erik Offerman van de TU Delft is coördinator van het evenement: ‘We brengen beleidsmakers en wetenschappers uit verschillende disciplines samen om het wereldwijde schaarsteprobleem te analyseren en mogelijke oplossingen te verkennen. De sprekers komen uit alle werelddelen en zijn afkomstig van universiteiten en onderzoeksinstellingen maar ze komen ook uit de industrie (zoals Siemens, Tata Steel en Deutsche Telekom) en van instituten als Clingendael en het The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS).’
Deze sprekers bieden samen een globale en ook geopolitieke kijk op het materialenprobleem. Dit is, naast de technologische blik, van eminent belang. Offerman geeft als belangrijkste actuele voorbeeld de beschikbaarheid van essentiële materialen. ‘Stoffen als neodymium, yttrium of indium zijn in onze samenleving cruciaal: het zeldzame metaal indium bijvoorbeeld, maakt deel uit van de stof indiumtinoxide. Dit zit in alle moderne touchscreen-beeldschermen. Ook bij onze toekomstige (duurzame) energievoorziening spelen zeldzame stoffen een grote rol. Door de onderdelen van energiecentrales uit te voeren in zogenaamde nikkel-superlegeringen, kunnen deze vijf procent efficiënter draaien. Die winst alleen al zou veel groter zijn dan wat nu gezamenlijk wordt geproduceerd aan wind- en zonne-energie. Alleen, deze superlegeringen bevatten cobalt, dat uit Congo komt.’