Peter Louwman neemt afscheid als bestuurder van de Vereniging Afvalbedrijven
Na 25 jaar neemt Peter Louwman afscheid als bestuurder van de Vereniging Afvalbedrijven en een van haar voorgangers Vereniging van Afvalverwerkers.
Met voldoening blikt hij terug op zijn werk binnen de brancheorganisatie. Wat hem vooral opvalt, is de goede verstandhouding binnen de sector.
Dat Louwman in de afvalbranche thuishoort, was al vroeg duidelijk. Zijn vader werkte in de sector en als scholier van zestien stond hij als vakantiewerker achter de vuilniswagen. Korte tijd ging hij naar eigen zeggen ‘vreemd’ bij Philips, maar in 1990 zette hij definitief voet in de afvalbranche.
'Nooit spijt van gehad. Een fascinerende wereld is het, met leuke bedrijven en mensen. Ik heb altijd maatschappelijk bezig willen zijn. Je doet het voor de burger.'
In zijn carrière schoof Louwman langzaam op van publiek naar privaat. Hij startte bij de inzameling, als hoofd reiniging van de gemeente Amstelveen, en eindigde als directeur bij Indaver, waar hij via O.L.A.Z. en DELTA na 31 jaar afzwaait. In 1995 werd hij al lid van de Vereniging van Afvalverwerkers (VVAV), een voorloper van de Vereniging Afvalbedrijven, waar hij rond de eeuwwisseling aantrad als bestuurslid.
In zijn werkzame leven zag hij de afvalwereld veranderen. 'Toen ik begon werd nog bijna al het afval gestort. Chemisch afval werd op de Noordzee verbrand. Later kwamen de draaitrommelovens voor gevaarlijk afval, de afvalenergiecentrales voor brandbaar restafval, de compostering, de vergisting.'
Louwman maakte alle hobbels op de weg van nabij mee: van het indirect verdwijnen van afval naar Duitse stortplaatsen tot de onder- en overcapaciteit van afvalenergiecentrales. Het stortdossier had zijn bijzondere aandacht. Binnen de VA was hij lange tijd voorzitter van de Afdeling Storten, waar hij het stortvolume zienderogen zag slinken.
Met voldoening blikt hij terug op zijn werk binnen de brancheorganisatie. Wat hem vooral opvalt, is de goede verstandhouding binnen de sector.
Dat Louwman in de afvalbranche thuishoort, was al vroeg duidelijk. Zijn vader werkte in de sector en als scholier van zestien stond hij als vakantiewerker achter de vuilniswagen. Korte tijd ging hij naar eigen zeggen ‘vreemd’ bij Philips, maar in 1990 zette hij definitief voet in de afvalbranche.
'Nooit spijt van gehad. Een fascinerende wereld is het, met leuke bedrijven en mensen. Ik heb altijd maatschappelijk bezig willen zijn. Je doet het voor de burger.'
In zijn carrière schoof Louwman langzaam op van publiek naar privaat. Hij startte bij de inzameling, als hoofd reiniging van de gemeente Amstelveen, en eindigde als directeur bij Indaver, waar hij via O.L.A.Z. en DELTA na 31 jaar afzwaait. In 1995 werd hij al lid van de Vereniging van Afvalverwerkers (VVAV), een voorloper van de Vereniging Afvalbedrijven, waar hij rond de eeuwwisseling aantrad als bestuurslid.
In zijn werkzame leven zag hij de afvalwereld veranderen. 'Toen ik begon werd nog bijna al het afval gestort. Chemisch afval werd op de Noordzee verbrand. Later kwamen de draaitrommelovens voor gevaarlijk afval, de afvalenergiecentrales voor brandbaar restafval, de compostering, de vergisting.'
Louwman maakte alle hobbels op de weg van nabij mee: van het indirect verdwijnen van afval naar Duitse stortplaatsen tot de onder- en overcapaciteit van afvalenergiecentrales. Het stortdossier had zijn bijzondere aandacht. Binnen de VA was hij lange tijd voorzitter van de Afdeling Storten, waar hij het stortvolume zienderogen zag slinken.
Geen opmerkingen: