Door een circulaire bril zie je kansen

Een moestuin aanleggen gaat niet vanzelf, daar doe je wat voor. Een gedegen onderzoekje, een paar keer op en neer naar het tuincentrum en een dag of wat met je handen in de aarde. Maar het resultaat mag er zijn: je eigen mini-economie. Duurzaam, want ecologisch. Cyclisch, met ieder jaar een nieuwe oogst. Je compost als vruchtbare grond voor je volgende tuinierproject. Voor de wereld willen we eigenlijk hetzelfde: een circulaire economie. Nederland heeft groene vingers. Sterker nog: we zijn een voorbeeld voor de rest van de wereld.

In mijn vorige blog beschreef ik dat we massaal lijden aan grondstof-obesitas. We kopen veel te veel spullen, spreken onze slinkende voorraad natuurlijke grondstoffen gulzig aan en verbruiken bakken energie. Dit verstoort de balans van ons milieu. En dat niet alleen; de internationale politiek en economie krijgen er ook last van. Pakken we het nu niet anders aan, dan zijn die spullen en toenemende welvaart straks niet meer zo vanzelfsprekend. De oplossing? Een circulaire economie. Waarin het afval van de een de hoogwaardige grondstof wordt voor de ander. En waarin we zo veel mogelijk energieneutraal doen: van consumeren tot wonen en werken, en alles daartussenin. De eerste verschuivingen tekenen zich af; de circulaire economie krabt aan de lak van ons huidige lineaire model.