Voor- en nadelen van nieuwe techniek voor recycling autobanden

Oude autobanden worden in Nederland vooral mechanisch verwerkt tot bijvoorbeeld stalmatten voor vee. In Europa worden ze ook vaak gebruikt als vervanger van kolen in cementovens. Het RIVM onderzocht of een andere techniek, verhitten zonder zuurstof (pyrolyse), een veilig en duurzaam alternatief kan zijn. De conclusie is dat elke methode voor- en nadelen heeft, die goed tegen elkaar moeten worden afgewogen. Het RIVM beveelt aan te onderzoeken of vervuilde stalmatten gerecycled kunnen worden.

Recyclen van reststromen is belangrijk om in 2050 een circulaire economie te realiseren. Maar recycling moet ook veilig en duurzaam zijn. Het is daarom belangrijk nieuwe en bestaande technieken met elkaar te vergelijken. Het RIVM ontwikkelde hiervoor een methode: Safe and Sustainable Material Loops. Deze methode is gebruikt bij de casus autobanden.  
 
Verhitten zonder zuurstof (pyrolyse) is een vernieuwende manier van recyclen. Met pyrolyse wordt uit banden het materiaal ‘carbon black’ gewonnen. Dat kan worden gebruikt om weer nieuwe banden te maken. Ook wordt er gas en olie uit verkregen, die als brandstof worden gebruikt.  

Het RIVM vergeleek pyrolyse met twee manieren waarmee autobanden nu worden verwerkt: mechanisch tot stalmatten en de - niet circulaire - toepassing als brandstof in cementovens, die in Europa gangbaar is.   
 
Bij pyrolyse van autobanden blijft meer bruikbaar materiaal over dan bij toepassing in cementovens en minder dan bij mechanische verwerking tot stalmatten. Stalmatten raken tijdens het gebruik echter vervuild. Daardoor is het onzeker of ze hergebruikt kunnen worden. Over meerdere levenscycli valt het voordeel van meer bruikbaar materiaal dus mogelijk weg.  

Het effect op het klimaat is bij pyrolyse vrijwel even groot als bij de toepassing van autobanden in cementovens. Bij mechanische recycling tot stalmatten is het effect op het klimaat gunstiger.